Al langere tijd is er verscherpte aandacht voor zogeheten Persistant Organic Pollutants (POP’s). Dit zijn zeer stabiele chemicaliën die nauwelijks worden afgebroken en zich ook na lange tijd nog verspreiden en zich ophopen in het milieu en in levende organismen. In de projecten CHLOFFIN en REVAMP ontwikkelen onderzoekers analytische standaarden voor een aantal van deze stoffen.

Jacob de Boer, hoogleraar milieuchemie en toxicologie van de Vrije Universiteit (VU) Amsterdam leidt een aantal onderzoeken dat tot doel heeft om een beter beeld te krijgen van de omvang van het probleem en de schadelijkheid van POP’s. ‘Bekende POP’s zijn DDT, PCB’s en broomhoudende vlamvertragers. Daar is in de loop der jaren veel om te doen geweest en het gebruik ervan werd aan banden gelegd. Een recenter voorbeeld zijn PFAS verbindingen. PFAS worden dankzij hun water-, vet en vuilafstotende eigenschappen in veel producten toegepast. Een nog relatief onbekende categorie persistente chemicaliën zijn gechloreerde paraffines (CP’s, red.).’ Met een wereldproductie van ruim twee miljoen ton per jaar is de economische relevantie van deze verbindingen groot. Ook CP’s kennen een breed scala aan toepassingen zoals in pvc-buizen, koelkastrubbers, smeermiddelen, badkamersealants, de metaalverwerkingsindustrie, PUR-isolatieschuim en vloeren in sportzalen en op speelplaatsen.