Voortaan kun je vervalste malariamedicatie herkennen zonder het doosje open te hoeven maken. Kwestie van spectrometrie die zich specifiek richt op de stikstofkernen in de actieve stof, schrijven Londense onderzoekers in Analytical Chemistry.

Het voordeel zou moeten zijn dat je verpakkingen, die achteraf toch niet vervalst blijken, na de analyse gewoon weer in de kast kunt zetten.

Jamie Barras en collega’s maken gebruik van een aan NMR verwante techniek die bekend staat als nuclear quadrupole resonance spectroscopy, afgekort NQR. Daarbij zit de quadrupool nu eens niet in de spectrometer, maar in het te analyseren monster. Met name stikstof-14 is er gevoelig voor.

En het interessante is dat de radiogolven, die stikstofkernen uitzenden wanneer ze door de NQR-bundel worden aangeslagen, dwars door papier en karton heen gaan.

De Britten hebben het uitgeprobeerd met sulfaleen (4-amino-N-(3-methoxypyrazinyl)benzeensulfonamide), een van de actieve stoffen in het frequent vervalste malariamedicijn Metakelfin. Via een tv-ploeg die in Tanzania had gefilmd, kregen ze een verpakking toegespeeld die er echt uitzag maar vermoedelijk vervalst was. Elders scoorden ze een identiek doosje waarvan ze zeker wisten dat het echt was.

Doorstraling van de twee ongeopende doosjes met NQR leerde dat het verdachte doosje inderdaad slechts 43 procent bevatte van de sulfaleenhoeveelheid die er in hoorde te zitten. Met conventionele niet-destructieve analyses zoals FT-Raman en FT-NIR zag je dat verschil niet.

Nadat de doosjes alsnog waren geopend bevestigde HPLC-analyse van de verdachte tabletten het beeld. Dit keer kwam er 42 procent uit. NQR zat er dus nauwelijks naast.

De onderzoekers denken nu naar over een draagbare uitvoering van de spectrometer.

bron: C&EN