Methaanhuishouding met Aardse modellen niet te verklaren

Het methaangas in de atmosfeer van de planeet Mars wordt minstens 600 keer sneller afgebroken dan je op grond van Aardse chemische kennis zou verwachten. Dat betekent ten eerste dat het gas kennelijk ook veel sneller wordt geproduceerd dan iedereen dacht, en ten tweede dat de chemische wetenschap van beide processen de ballen snapt, zo valt op te maken uit een Franse publicatie in Nature.

“Als de metingen correct zijn, dan ontgaat ons kennelijk iets heel belangrijks”, zo laat co-auteur Franck Lefevre weten aan de Britse omroep BBC.

De Fransen baseren zich op eerder dit jaar in Science gepubliceerde metingen aan de Martiaanse atmosfeer. Met infraroodspectrometrie werd toen vastgesteld dat het methaan lokaal uit de bodem komt zetten in de vorm van grote pluimen. Daarna wordt het zó snel afgebroken dat het niet de kans krijgt om zich gelijkmatig over het hele planeetoppervlak te verspreiden.

Dat methaan onder invloed van zonlicht wordt afgebroken, is normaal. Maar toen Lefevre het waargenomen methaanverdelingspatroon probeerde te reconstrueren met computermodellen, gebaseerd op Aardse atmosfeerchemie, bleek dat dat gewoon niet lukte. Om de een of andere reden verdwijnt het methaan op Mars veel sneller dan je zou verwachten. Op Aarde duurt het enkele eeuwen, op Mars moet het een kwestie van maximaal 200 dagen zijn als je aanneemt dat de afbraak in de hele atmosfeer plaats heeft.

Gebeurt het alleen op het planeetoppervlak dan moet je zelfs aannemen dat het gemiddeld niet langer dan een uur duurt.

Het doet op z’n minst vermoeden dat Mars om de een of andere reden uiterst agressief is voor methaan. Het ligt dan in de verwachting dat datzelfde ook opgaat voor andere organische stoffen en dat je life as we know it op het planeetoppervlak wel kunt vergeten.

Alleen wordt het raadsel waar dat methaan vandaan komt, daardoor alleen maar groter. Als het niet door micro-organismen wordt aangemaakt (wat veel wetenschappers vermoeden) dan moet het een product zijn van vulkanische activiteit of van reacties tussen bepaalde mineralen en water. Maar waarom gaat het dan zo hard?

En het kan ook nog zijn dat die micro-organismen gewoon veel dieper in de bodem zitten, denkt Lefevre.

bron: BBC News