In vitro-test spaart proefdieren bij toxicologische studies

Australische onderzoekers hebben een methode bedacht om het effect van gassen, dampen en nanodeeltjes op levende wezens in vitro te proberen. Ze denken dat het grote aantallen proefdieren kan schelen.

Amanda Hayes, Shahnaz Bakand en Chris Winder (University of New South Wales) wonnen er de 2006 Australian Museum Voiceless Eureka Prize for Research mee.

De analysemethode werkt met menselijk celweefsel, dat op een poreus polyestermembraan wordt gekweekt in een ‘gaskamertje’. Een blootstelling van een uur aan vervuilde lucht is vaak al voldoende om te zien of celgroei en metabolisme worden beïnvloed.

Bestaat van tevoren een vermoeden welke organen door een stof het eerste worden aangetast, dan kun je een celkweek uit het desbetreffende orgaan gebruiken.

De onderzoekers hebben het al uitgeprobeerd met formaldehyde, NO₂, HCN, H₂S, NH₃, xyleen en tolueen. Belangrijk is dat de resultaten goed blijken te correleren met de gebruikelijke LD50-tests, waarbij de concentratie wordt bepaald die de helft van de proefdieren doet sterven.

bron: University of New South Wales