De gemiddelde labrat of -muis is hooguit bruikbaar als diermodel voor obesitas. De dieren leven zó ongezond dat je er eigenlijk geen medicijnen op zou moeten uitproberen die bestemd zijn voor mensen met een normaal gewicht en een actief leven, zo claimen Mark Mattson en collega’s (National Institute on Aging, Bethesda, Maryland) in PNAS.

Mattson vreest dat veel resultaten van medische studies verkeerd worden geïnterpreteerd doordat de onderzoekers zich niet realiseren dat de gebruikte dieren ‘inactief, veel te dik, glucose-intolerant en onderweg naar een vroegtijdige dood’ zijn.

Ze vermoeden onder meer dat veel dierproeven positief uitvallen doordat de toegediende medicijnen de effecten van de obesitas bestrijden, en niet de ziekte waar ze eigenlijk tegen bedoeld zijn. De betrokken onderzoekers zien het verschil niet en concluderen alleen dat hun ratten er van opknappen.

De ooit als spectaculair toegejuichte ontdekking dat ratten en muizen ouder worden als je hun calorie-inname beperkt, komt hierdoor ook in een heel ander daglicht te staan.

Mattson stelt voor om álle labratten en -muizen voortaan om de dag te voeren, in plaats van voortdurend. Een verplicht tredmolentje in elke kooi zou ook helpen.

Nature citeert alvast een collega uit de proefdierenwereld: “I think this paper is going to carry a lot of weight.”

bron: naturenews