In Peking zijn koolstofnanobuisjes gekweekt van 55 centimeter lang. Kwestie van goed kijken hoe het instellen van de ketenlengte bij polymeren werkt, stellen onderzoekers van Tsinghua University in ACS Nano.

Om precies te zijn verwijzen ze naar de Schulz-Floryverdeling, een functie die de spreiding in ketenlengtes voorspelt op basis van de kans dat het polymerisatieproces bij een bepaalde lengte blijft steken.

De groei van zo’n nanobuisje heeft wel iets weg van die van een polymeerketen, en inderdaad blijkt de wiskunde van Flory en Schulz er ook op van toepassing. In elk geval wanneer je de buisjes kweekt via ‘floating chemical vapor deposition ‘, waarbij één uiteinde vastzit aan een substraat terwijl een katalysator er aan het andere eind steeds meer koolstofatomen op zet.

De kansverdeling is dan een afgeleide van de kans dat de katalysator geactiveerd blijft en er niet mee ophoudt op het moment dat het buisje nog maar heel kort is. Maximaliseer die kans en je krijgt langere buisjes - en dat lijkt een open deur maar tot nu toe kon de wetenschap er alleen maar naar gissen.

Het kostte overigens twee uur om die 55 cm te bereiken.

ChemistryWorld verwacht binnenkort de eerste nanobuisjes van meer dan een meter. Over de roemruchte ‘ruimtelift’ die langs een supersterke kabel van nanobuisjes naar een baan om de aarde gaat, laat het blad zich wijselijk niet uit.

bron: ChemistryWorld