Elke ton CO2 die we dit jaar uitstoten, zou op de lange termijn wel eens 220 dollar schade aan de wereldeconomie kunnen veroorzaken. Dat is veel meer geld dan het kost om het niet uit te stoten, stellen Stanford-onderzoekers Frances Moor en Delavane Diaz in Nature Climate Change. Waarmee ze maar willen zeggen dat strenge klimaatmaatregelen ook economisch een verstandig idee zijn.

Ze baseren zich op het aloude Dynamic Integrated Climate-Economy-model (DICE) van Yale-econoom Bill Nordhaus. Er is vaker geprobeerd om met dit en andere computermodellen te voorspellen wat het effect van klimaatverandering op de economie zou kunnen zijn. Daar kwam telkens uit dat het op de langere termijn wel meeviel.

Maar volgens de huidige auteurs zijn er steeds meer empirische bewijzen dat de risico’s stelselmatig worden onderschat. Zo kan extreem weer leiden tot kelderende beurskoersen die langer doorwerken dan de materiële schade. Investeringen moeten wellicht voortijdig worden afgeschreven omdat door het veranderende klimaat de business case niet meer klopt (je zal maar een kachelfabriek hebben!), en kan er botweg geen budget voor R&D meer overblijven omdat al het belastinggeld in dijkverzwaring gaat zitten.

Om maar te zwijgen over de kans dat landen klem komen te zitten en alleen nog militaire oplossingen zien.

Als je dit soort factoren meeneemt worden de voorspellingen nog onzekerder dan ze al waren. Maar op een gegeven moment rolt er dus die 220 dollar per ton CO₂ uit (bij een iets andere benadering overigens maar 33 dollar. En dan zijn de auteurs nog niet eens toegekomen aan een groeiend aantal aanwijzingen dat arme landen overgevoelig zijn voor opwarming, wellicht omdat de hitte er nu vaak al bijna niet te harden is.

Voorlopig zijn de berekeningen te vaag om echt overtuigend te zijn. Maar de boodschap is duidelijk: om aan te blijven nemen dat er weinig aan de hand is, moet je wéér iets optimistischer zijn dan gisteren.

bron: Nature Climate Change, carbonbrief.org