De combinatie van gechloreerd drinkwater en jodiumhoudend zout levert heel aparte chemie op, en moleculen waar nog vrijwel niets over bekend is. Of dat gezond is moet je maar afwachten, schrijven Chinese onderzoekers in het tijdschrift Water Research.

Volgens Xiangru Zhang en collega’s begint het met de vorming van hypojoodzuur, HIO. Dat zou nog niet zo erg zijn, ware het niet dat hypojoodzuur kan doorreageren met allerlei organische resten in het water. En naar de gejodeerde desinfectie-bijproducten die dat oplevert is nog nauwelijks onderzoek gedaan, laat staan naar de toxiciteit er van.

Met geavanceerde UPLC-vloeistofchromatografie en een triple quad-massaspectrometer hebben ze veertien van die stoffen kunnen detecteren, waarvan ze er negen daadwerkelijk konden identificeren als 3-jodium-4-hydroxybenzaldehyde, 3-jodium-4-hydroxybenzoëzuur, 3-jodium-4-hydroxy-5-methylbenzoëzuur, dijodiumazijnzuur, 3,5-dijodium-4-hydroxybenzaldehyde, 3,5-dijodium-4-hydroxybenzoëzuur, 2,6-dijodium-4-nitrofenol, 2,4-dijodium-6-nitrofenol en 2,4,6-trijodiumfenol.

De eerste toxiciteitstests suggereren dat vooral de aromatische varianten enige reden tot zorg zijn.

Het gebeurt zowel met gechloreerd water als met water dat met chlooramines is gedesinfecteerd. Wel maakt het uit in welke vorm het jodium in het zout zit; in de praktijk komen zowel jodide als jodaat voor, en vooral jodide lijkt op deze manier te reageren.

Zhang raadt dan ook aan voor de zekerheid voortaan jodaat te gebruiken, niet te lang te koken en de temperatuur te matigen.

bron: Elsevier