Strooi uiterst fijn verdeeld silicium in water, en er komt vanzelf een grote hoeveelheid waterstof uit. Ideaal als instant-energievoorziening, denken onderzoekers van de University at Buffalo. Ze dromen al van plastic zakjes met nanopoeder waarmee je, in combinatie met een brandstofcel, je laptop kunt opladen in de jungle.

De reactie is op zich niet nieuw. Water reageert met silicium tot kiezelzuren (H_xSi_yO_z), en daarbij blijft waterstof over die in de vorm van H₂ vrijkomt.

Wel nieuw is dat die reactie spectaculair blijkt te worden versneld naarmate je het silicium fijner verdeelt. Bij deeltjes van 10 nanometer diameter gaat het 150 keer harder dan bij deeltjes van 100 nm, schrijven de Amerikanen in Nano Letters.

Ze vermoeden dat het komt door de manier waarop het silicium door de reactie van het oppervlak af wordt geëtst. Bij grotere deeltjes gaat dat anisotroop, waardoor de deeltjes hun bolvorm verliezen en er kristaloppervlakken boven komen waar de watermoleculen weinig vat op hebben. De 10 nm-deeltjes zijn kennelijk te klein voor dit effect; ze lossen gewoon helemaal op.

Nadeel is wel dat de productie 10 nm-siliciumpoeder nogal moeizaam gaat en veel energie kost. Maar zeker in militaire kringen zal men de gewichtsbsparing ten opzichte van een dieselgenerator of een gasfles kunnen waarderen, verwachten de auteurs.

bron: University at Buffalo