Dries Parmentier werkt bij een start-up in waterzuivering. Zo combineert hij zijn passies: experimenteren en duurzaamheid.
Op school bij de scheikundelessen raakte Dries Parmentier (31) gefascineerd door chemie en experimenteren. ‘Ik herinner me nog heel goed de reactiviteit van dat kleine stukje vast natrium dat we in water moesten leggen.’ Parmentier wilde onderzoeker worden en naar de universiteit. Een ambitie waar zeker niet alle docenten heil in zagen. ‘Ik volgde het technisch secundair onderwijs, maar in wiskunde was ik niet geweldig en ik ben zeker geen talenwonder.’ Maar de twijfel stimuleerde hem juist te bewijzen dat hij het wél kon.
Nederlandse directheid
Gedurende zijn studie chemie ging het beter. ‘De stof werd steeds boeiender. Milieuchemie bijvoorbeeld vond ik superinteressant. Ik wil graag bijdragen aan een duurzamere wereld.’ Parmentier slaagde uiteindelijk cum laude voor zijn masterstudie chemie aan de KU Leuven. Daarna zocht hij een plek om te doctoreren om later een onderzoeksbaan te bemachtigen.
‘Ik heb een cursus Fries gedaan en fierljeppen geleerd’
Parmentier kon naar Brazilië of Noord-Ierland, maar koos voor een promotie bij Wetsus in het weidse Friesland. ‘Het ging om onderzoek naar waterzuivering in samenwerking met de industrie, heel toepassingsgericht. Dat sprak mij enorm aan. En Friesland is voor een Vlaming ook buitenlandervaring. Ik heb een cursus Fries gedaan en fierljeppen geleerd.’ De Hollandse lunches en directheid waren even wennen. Maar in onderzoek is die directheid goed, merkte Parmentier. ‘Het heeft me geleerd sneller vragen te stellen.’
Het liefst had hij vervolg gegeven aan zijn eigen onderzoek. ‘Toen ik begon zeiden mensen ‘dat is onmogelijk’ of ‘dat gaat niet lukken’. Maar al na een maand had ik aangetoond dat je selectief metalen uit afvalwater kunt vissen met ionische vloeistoffen.’ Zijn onderzoek bleek ook praktisch waardevol en is geoctrooieerd. Maar een vervolg in een start-up lukte niet en doorgaan in de academische wereld wilde Parmentier niet. ‘Begrijp me niet verkeerd. Ik heb grote bewondering voor veel hoogleraren, maar er is nog vaak vriendjespolitiek en een soort minachting voor praktisch denken.’
Zelf doen
Parmentier vond snel een baan in Vlaanderen bij het textiel- en kunststoffeninstituut Centexbel, prettig dicht bij familie en vrienden. Zijn onderzoeksveld, de circulaire economie, was precies wat hij zocht. Toch werkte hij er amper twee jaar. In de zomer van 2017 accepteerde Parmentier een aanbod van Noah Water Solutions. Die start-up ontwikkelt een nieuwe technologie om afvalwater sneller te zuiveren, zonder chemicaliën en met behoud van restwarmte.
‘Centexbel is een tof instituut met leuke collega’s, maar hiërarchisch. Ik voelde me een consultant, anderen deden de experimenten. Noah Water Solutions is een echte start-up, dus ik doe alles. Ik sta in het lab, ben verkoper, schrijf businessplannen en maak contracten. Superboeiend en leerzaam voor de toekomst.’
Want het idee voor een eigen bedrijf is zeker niet verdwenen. ‘Dit past nu prima. Maar ooit wil ik zelf starten, liefst in een klein, divers team. Een chemicus zoekt een chemische oplossing, een fysicus een fysische, een bioloog een biologische. Zet ze samen en je krijgt de beste oplossing. Dat heb ik gezien bij Wetsus.’
Wat kocht je van je eerste salaris?
‘Een bed. Mijn studio in Leeuwarden was leeg, de eerste weken sliep ik op een luchtmatras.’
Met welk molecuul wil je jezelf vergelijken?
‘Met lachgas, N2O. Ik hou van een grap maken, en ben een dromer die met absurde ideeën kan komen. Waar overigens weleens iets uit kan rollen.’
Heb je een motto?
Nog geen opmerkingen