Met ijzer in plaats van platina kun je óók de opwekking van elektriciteit uit waterstof katalyseren. Een goedkope optie, geïnspireerd door de natuur, als we Nature Chemistry mogen geloven.

Het verschil is wel dat je dat platina kunt inzetten in de vorm van een stuk metaal terwijl je de ijzeratomen stuk voor stuk in een organisch molecuul moet verpakken. Maar het prijsverschil tussen ijzer en platina is dusdanig dat je die verpakking vermoedelijk wel voor lief kunt nemen.

Morris Bullock en collega’s van Pacific Northwest National Laboratories baseerden hun organometaalcomplex op het actieve gedeelte van een natuurlijk hydrogenase-enzym. Het verricht een reeks taken achter elkaar: H2 binden, het splitsen, één proton wegsluizen, een elektron afstaan, de tweede H verplaatsen naar de plek waar de eerste zat, die H ook wegsluizen, en tot slot het laatste elektron afstaan. Onderweg is de ijzerkern afwisselend Fe²⁺, Fe³⁺ en Fe⁺.

De experimenten laten zien dat zo’n molecuul twee H2’s per seconden kan splitsen, en dat de energie-efficiëntie meer dan redelijk is. Geen woord over de bruikbaarheid op industriële schaal; meer dan een proof of principle lijken de auteurs er niet in te zien.

bron: DOE/PNL, Nature Chemistry