Urineren in het zwembad is nu officieel ongezond. Het urinezuur reageert met chloorverbindingen in het water tot vluchtige stoffen die schadelijk zijn voor de longen, schrijft een Chinees-Amerikaans team in Environmental Science and Technlogy.

Om precies te zijn gaat et om cyanogeenchloride (CNCl) en trichlooramine (NCl₃). Dat die alomtegenwoordig zijn in zwembaden was al bekend. Waar de chloor vandaan kwam was ook wel duidelijk, maar niet waar de stikstof in deze verbindingen precies uit voortkwam. Urine lag voor de hand maar het kon ook het zweet zijn.

Jing Li en Ernest Blatchley hebben nu tijdens een reeks laboratoriumproeven vastgesteld dat je inderdaad heel gemakkelijk CNCl en NCl₃ krijgt wanneer je urinezuur chloreert. Een beetje van dat urinezuur komt inderdaad uit zweet maar de onderzoekers schatten dat in de praktijk meer dan 90 procent afkomstig moet zijn in urine - anders zou je niet zulke hoge concentraties krijgen.

Van trichlooramine is bekend dat het longproblemen kan geven terwijl cyanogeenchloride de longen, het hart en het centrale zenuwstelsel aantast - in de Eerste Wereldoorlog is het gebruikt als gifgas. De concentraties rond het gemiddelde zijn waarschijnlijk te laag om echt gevaarlijk te zijn maar de onderzoekers pleiten toch voor een wildwaterplas-ontmoedigingsbeleid.

bron: American Chemical Society