Misschien wel het meest bekende beeld van een spermacel, is een spermacel die een eicel in probeert te komen. Ondanks dat er al talloze plaatjes van spermacellen zijn gemaakt die de zona pellucida, het beschermende omhulsel om de eicel, proberen in te komen, was het voor celbiologen nog altijd onbekend hoe dit werkte.

Onderzoekers van National Institutes of Health hadden het vermoeden dat het glycoproteïne ZP2 of ZP3 een cruciale rol zou spelen bij de bevruchting. Het team publiceerde vandaag hun onderzoek in The Journal of Cell Biology waarin ze laten zien dat het glycoproteïne ZP2 essentieel is bij de bevruchting. Spermacellen blijken niet te binden aan een eicel wanneer laatstgenoemde ZP2 mist.

Eerder was al bekend dat na de bevruchting een enzym vrijkomt dat een regio in ZP2 splijt. Hierna kunnen andere spermacellen niet meer in de eicel ‘komen’. Het onderzoeksteam ontdekte dat wanneer eicellen dit deel van ZP2 missen, spermacellen niet aan de eicel kunnen binden en de moeder dus onvruchtbaar is.

Over de vraag of dit de basis kan vormen voor nieuwe anticonceptie liet het onderzoeksteam zich niet uit.