Nanotechnologie tastbaar gemaakt voor een breed publiek.
Het probleem met nanotechnologie is dat het een vergaarbak is van onsamenhangende onderwerpen. ‘Nano’ is gedefinieerd als honderd nanometer of kleiner, en laat nu het hele universum bestaan uit bouwstenen die onder die noemer vallen. Elektronica, colloïden, moleculaire motortjes, putjes in cd’s en DNA, allemaal mag je ze nano noemen wanneer dat zo uitkomt.
Het probleem met het Techniek Museum in Delft is eveneens dat het een vergaarbak is van onsamenhangende onderwerpen. De restauratie van het pand kostte indertijd zoveel geld dat er niets overbleef voor een coherente collectie. Wat er nu staat, is een verzameling kelderopruimingen van de TU-faculteiten: een half dozijn stoomwerktuigen, een collectie mechanische telmachines, een vitrine met textielverf en een nagemaakt bureau van prof. Beijerinck. En nog wat spul dat er is gedumpt omdat het zo uitkwam.
Dus wat krijg je als het Kavli-instituut voor nanowetenschappen de kelder leegt? Inderdaad, een museum met nog meer onsamenhangende onderwerpen. Maar wel leuke, dit keer. De expositie ‘Nano: kleine technologie, grote toekomst’ wil aan een breed publiek laten zien waarover nanotechnologie gaat. Zij bestaat uit drie delen. Eerst wordt aan de hand van voorbeelden duidelijk gemaakt hoe klein een nanometer is. Daarna beland je in een centrale ruimte waarin allerlei verschijningsvormen van nanotechnologie te zien zijn. Een verdieping hoger is er dan nog een videoprojectie, met commentaar van Kavli-coryfee Cees Dekker en zijn collega’s.
Het geheel is opgebouwd met weinig budget en des te meer enthousiasme. Blik van gers zijn de ronde, lichtblauwe schuimrubberkussens, die sterk vergrote weergaven van koolstofnanobuisjes blijken te zijn. Terwijl de kleinste bezoekertjes hier overheen klauteren, kunnen hun begeleiders zich vergapen aan monitors met presentaties van diverse nano-aspecten. Objecten als goudsolen, computerchips, plastic DNA-modellen en een magnetische vloeistof vullen het beeld aan. Een aardige vondst is een sterk versimpeld model van een AFM-microscoop, waarmee je zelf kunt voelen hoe het is om een onbekende vorm af te tasten. Er staan ook échte (licht-) microscopen met losse preparaten, waarmee je mag spelen.
Een paar steekjes hebben de samenstellers wel laten vallen. Zo hebben ze een grappige mascotte laten tekenen, maar leggen ze pas aan het eind van de tentoonstelling uit wat dat mannetje voorstelt. Van de beloofde discussie over de ethische aspecten van nanotechnologie is vrijwel niets te merken. En de nano-onderwerpen waar ze in Delft niet in gespecialiseerd zijn, zoals supramoleculaire chemie, komen er nogal bekaaid af. Als poging om de nanotech te populariseren, valt deze tentoonstelling echter zeker niet tegen.
‘Nano: kleine technologie, grote toekomst’ loopt tot 28 mei 2006. Open van dinsdag tot en met zaterdag, 10.00 tot 17.00 uur.
Op zondag vanaf 12.00 uur.
Nog geen opmerkingen