Tijdschriften op het gebied van stamcelonderzoek vermenigvuldigen zich net zo snel als die stamcellen zelf. Dat brengt de kwaliteit in gevaar, zo waarschuwen Paul Sanberg en Cesar Borlongan (University of South Florida) in één van die bladen, namelijk Stem Cell Reviews and Reports.

In bedekte termen (‘Most articles find a publishing home’) suggereren de auteurs dat sommige van die nieuwe tijdschriften het niet zo nauw nemen met de peer review. Er lijken nogal wat probeersels tussen te zitten van uitgevers met dollartekens in de ogen. De opkomst van ‘open access’ en online-bladen zou het opgooien van zo’n balletje alleen maar gemakkelijker hebben gemaakt.

Probleem is dat het kwaliteitsverschil moeilijk is te zien. Wetenschappers plegen zich te oriënteren op de impactfactor van een tijdschrift, maar het duurt een paar jaar om die vast te stellen. Veel stamcelbladen zijn er domweg nog te jong voor.

En voor buitenstaanders, die zich laten triggeren door de woorden ‘stem cell’ in de titel, is dat kwaliteitsverschil al helemaal niet te zien.

De auteurs raden collega’s aan om zich te laten leiden door ‘Good Publications Practices’ (GPP). En dan vooral door het hoofdstuk dat de beoordeling van uitgevers, redacties en reviewprocedures betreft.

Als service hebben ze alvast een overzicht gemaakt van 18 pure stamcelbladen en 16 die een zekere overlap met het vakgebied vertonen, met het jaar dat ze voor het eerst verschenen zijn en (voor zover bekend) de impactfactor.

Mocht u het zich afvragen: Stem Cell Reviews and Reports is van 2005, de impact factor was vorig jaar 5,083.

De auteurs hopen dat het probleem zichzelf uiteindelijk wel zal oplossen. Daartoe trekken ze de parallel tussen de tijdschriften, het vakgebied en de stamcellen zélf nog iets verder door, namelijk tot de volwassenwording: “De kernwaarde van stamcellen is dat ze zich kunnen vermenigvuldigen en differentiëren tot iets nuttigs!”

bron: University of Southern Florida