Nieuwe aanwijzingen voor nut fluorescerende eiwitten

Groen fluorescerende eiwitten (GFP’s) dienen in de dierenwereld mogelijk als antioxidanten. Die hypothese hebben onderzoekers van de universiteit van Californië (San Diego) onlangs gelanceerd in BMC Evolutionary Biology.

In het lab zijn GFP’s, en dan met name de variant die voorkomt in een bepaalde kwallensoort, de laatste jaren uiterst populair geworden als biomarkers bij genetisch onderzoek. Maar wat de kwal er zélf aan heeft is tot nu toe onduidelijk. In een recente publicatie werd gesuggereerd dat ze mogelijk dienen als elektronendonor, maar meer dan dat wisten de auteurs niet te achterhalen.

In Californië hebben ze nu onderzoek gedaan naar Branchiostoma floridae, een lancetvisje dat voorkomt voor de kust van Florida. Deze soort blijkt maar liefst 16 verschillende GFP’s aan te maken. Sommige daarvan zijn sterk fluorescent, andere bijna of zelfs helemaal niet.

Verder onderzoek wees uit dat die 16 GFP’s zijn in te delen in zes verschillende groepen, die kennnelijk allemaal verschillende functies hebben. De verantwoordelijke genen komen in diverse levensstadia in verschillende mate tot expressie. En de twee groepen, die het minste licht geven, blijken aantoonbaar te werken als antioxidant.

Hoe dit ongetwijfeld uiterst ingewikkelde beschermingsmechanisme verder in elkaar zit, moet nog worden uitgezocht.

bron: UCSD