Grafeenoxide blijkt een handig gereedschap om te monitoren of een korte peptideketen interactie vertoont met een bepaald eiwit. Dat melden Chinese onderzoekers in het tijdschrift Analytical Chemistry.

Het idee is om de peptideketen te labelen met pyreen, zodat hij fluorescentie gaat vertonen die je met een spectrometer kunt waarnemen.

Komt zo’n peptideketen in de buurt van een velletje grafeenoxide, dan wordt hij daar sterk door geadsorbeerd via p-p interacties. Hierdoor dooft de fluorescentie uit.

Komt er echter een eiwit langs dat een nog sterkere interactie met de peptideketen vertoont, dan wordt de keten van het grafeenoxide losgetrokken en zie je de fluorescentie terugkomen.

De Chinezen hebben het uitgeprobeerd met een peptide dat bekend staat als biomarker voor hiv-infecties, en een antilichaam dat dit peptide selectief bindt. Een antilichaamconcentratie van 200 picomol bleek al voldoende om fluorescentie te krijgen.

In menselijk speeksel of een oplossing van bloedserum was de detectielimiet slechts een beetje hoger: respectievelijk 2 en 5 nanomol. Daarmee presteert de grafeenoxide-assay ongeveer net zo goed als bestaande detectiemethoden.

bron: C&EN