Parijse onderzoekers zijn erin geslaagd om nanogouddeeltjes te laten neerslaan in menselijke haren. Geeft om te beginnen een heel apart kleurtje, zo melden ze in Nano Letters.

Behalve dat ze serieus menen dat ze de basis voor een bruikbare kleurspoeling in handen hebben, denken ze de goudgevulde haren ook te kunnen gebruiken als composietmateriaal - ze twijfelen er niet aan dat de combinatie van nanogoud en naturulijke keratinevezels ergens goed voor moet zijn.

Ze maken gebruik van het feit dat haren van nature grotendeels hol zijn. Bovendien bevatten de keratine-eiwitten, waaruit ze zijn opgebouwd, relatief veel aminozuurbouwstenen waarin zwavel zit. En bekend is dat zwavel een ideaal aanhechtingspunt is voor nanogoud.

Om het uit te proberen, hebben ze witte haren in een basische (pH = 12,5)oplossing van HAuCl₄ gelegd. Na 7 uur begonnen ze te kleuren: eerst werden ze lichtgeel, daarna geleidelijk donkerder. Na 16 dagen waren ze diep donkerbruin.

Met diverse microscopische en spectroscopische methodes konden de onderzoekers aantonen dat zich daadwerkelijk nanogouddeeltjes in het binnenste van de haren vormen, en dat ze dus niet aan de buitenkant ontstaan en vervolgens naar binnen diffunderen. Daarbij lijkt het er op dat het vooral de cystine-residuen in de keratinevezels zijn die voor de reductie van de goudionen tot metallisch goud. Die cystines worden daarbij eerst zelf in tweeën geknipt, met dank aan de hoge pH, zodat hun zwavelkernen vrijkomen.

Waarom het zo lang duurt eer de kleuring optreedt wordt uit het verhaal niet duidelijk, maar kennelijk hopen de Fransen het aanzienlijk te kunnen versnellen - anders is het een beetje onhandig als kleurspoeling.

Ze tekenen er bij aan dat de oude Grieken en Romeinen al metaalionen gebruikten om hun haar te verven. Alleen was het in hun geval loodoxide, dat in de haren als loodsulfide-quantumdots neersloeg.

bron: American Chemical Society