Tot grote verbazing van Amerikaanse wetenschappers kunnen kleine RNA-moleculen ook geglycosyleerd worden. Onderzoek in Cell laat zien dat deze zogenoemde ‘glycoRNA’s’ zich aan de buitenkant van levende cellen presenteren.
‘Glycobiologie wordt de nieuwe grote trend in de biofarma’, zo sprak Carolyn Bertozzi, de grondlegger van de bio-orthogonale chemie, in een interview met ons. Dat de ontwikkelingen in dat veld nog lang niet klaar zijn, kun je zien in onderzoek dat zich in haar groep afspeelde: assistant professor Ryan Flynn – die in Bertozzi’s groep werkt – en collega’s ontdekten dat N-glycosyleringsreacties ook op RNA-moleculen plaatsvinden, maar ze verschijnen niet op de verwachte plek.
Met geperacetyleerde N-azidoacetylmannosamine (Ac4ManNAz) labelden de onderzoekers HeLa-cellen en vonden door klikchemie en gel-elektroforese dat cellulair RNA dit azidelabel incorporeerde. Dat suggereert inderdaad dat glycoRNA’s in de cel bestaan, waarbij het gaat om kleine, niet-coderende RNA-moleculen. Het lukte daarnaast ook met andere type menselijke cellen, alsook met muizen- en hamstercellen, en zelfs in levende muizen. Het ‘glyco-‘ gedeelte bleek voor het grootste deel te bestaan uit sialylzuren, een klasse alfa-ketosuikers met negen koolstoffen in de backbone.
Het meest bijzondere echter was de ontdekking dat glycoRNA’s zich presenteren op de buitenkant van de cel, waar het meeste RNA normaal gesproken alleen binnenin de cel zijn functie uitvoert. Maar bij tests met Ac4ManNAz-gelabelde HeLa-cellen vonden Flynn en collega’s glycoRNA niet op de gebruikelijke plekken – namelijk de kern – maar juist voornamelijk op het oppervlak van de celmembranen, ook bij levende cellen.
De laatste experimenten uit de paper beschrijven de mogelijkheid om de glycoRNA’s te binden met bijvoorbeeld antilichamen. Dat bleek het geval te zijn: zowel anti-RNA-antilichamen als de Siglec-receptorfamilie binden aan het oppervlakte-glycoRNA. Aangezien Siglecs (sialic acid-binding immunoglobulin-type lectins) een connectie hebben met auto-immuunziektes en kanker, kan het interessant zijn om de connectie tussen Siglecs en glycoRNA verder te onderzoeken, aldus de auteurs.
De paper eindigt met een aantal vragen die nog niet zijn opgelost, maar als glycobiochemie echt ‘de grote nieuwe trend’ wordt, zal daar snel een antwoord op komen.
Flynn, R.A. et al. (2021) Cell 184(12)
Nog geen opmerkingen