Een component van zwarte peper belemmert actief de vorming van vetcellen door beïnvloeding van de expressie van bepaalde genen. Dat peper goed is voor de lijn is dus géén fabeltje, melden Zuid-Koreaanse wetenschappers in het Journal of Agricultural and Food Chemistry.

De component heet piperine, en is tevens verantwoordelijk voor de karakteristieke pepersmaak. De Koreanen hebben nu ontdekt dat piperine de adipogenese afremt, dat is de vorming van volwaardige vet-opslagcellen (adipocyten) uit minder gespecialiseerde voorlopercellen (preadipocyten).

Voor die adipogenese moeten bepaalde genen worden aangezet die met de vethuishouding te maken hebben. Voor dat aanzetten zorgen bepaalde transcriptiefactoren, die weer door andere genen worden aangemaakt. Piperine blijkt in te werken op één van die transcriptiefactoren, genaamd PPAR-gamma (een afkorting voor peroxisome proliferator-activated receptor).

Het effect lijkt tweeledig te zijn: de activiteit van PPAR-gamma wordt ingeperkt, en ook de expressie van het gen dat voor de aanmaak van PPAR-gamma zorgt.

Hoe dat chemisch in elkaar zit, hebben de Koreanen niet serieus onderzocht. Ze hebben voornamelijk naar de expressie van de betrokken genen gekeken. In hun publicatie spreken ze wel van een computersimulatie die bevestigt dat PPAR-gamma een piperinemolecuul moet kunnen binden, maar ze vonden het kennelijk nog te prematuur om dat plaatje bij te leveren.

Wel durven ze te stellen dat het de moeite waard is om piperine uit te proberen als middel tegen obesitas. In welke vorm je dat spul dan moet innemen, zeggen ze er dan weer niet bij… wat denkt u hier van?

bron: American Chemical Society