Genetisch gemodificeerde minivarkens kunnen eerste hulp bieden aan mensen met ernstige brandwonden. Het duurt namelijk veel langer eer hun huid wordt afgestoten, suggereert een publicatie in het blad Transplantation.

Al langer is bekend dat die afstotingsreacties worden veroorzaakt door alfa-1,3-galactose, een suiker die op het oppervlak van varkenscellen zit en die door het menselijk immuunsysteem wordt beschouwd als vijandig. Die suiker wordt gevormd door een enzym genaamd galactosyltransferase (GalT) en de medische wetenschap is dan ook al jaren bezig met het kweken van ‘knockoutvarkens’ waarbij het gen voor dit enzym is uitgeschakeld.

Dat dat vaak miniatuurvarkens zijn in plaats van gewone varkens heeft ten eerste te maken met gebruiksgemak, en ten tweede met de maten van hun inwendige organen die wat beter overeenkomen met die van de mens.

Tot nu toe was het dan ook voornamelijk om die inwendige organen te doen. Die zouden uiterst nuttig kunnen zijn als reserve-onderdelen voor de mens, ware het niet dat ze normaal gesproken óók in recordtijd worden afgestoten. De kans bestaat dat de GalT-modificatie dit probleem op termijn uit de wereld helpt.

Het idee om ook de huid van die biggetjes te gebruiken, is nieuw. Ernstige brandwonden worden gewoonlijk behandeld door de verbrande huid weg te snijden en het gat tijdelijk af te dekken met een stuk reservehuid. Bij voorkeur gebruikt men daarvoor een niet-verbrand stuk huid van de patiënt zelf, maar als daar onvoldoende van beschikbaar is moet men zijn toevlucht nemen tot donorhuid van overledenen. Die wordt meestal óók na een week of twee afgestoten, waarna het immuunsysteem het door heeft en een tweede poging niet meer accepteert. Maar die twee weken maken wel een hoop uit voor het herstel.

Onderzoekers van het Massachusetts General Hospital hebben het nu geprobeerd met die gen-varkentjeshuid op de rug van bavianen die qua immuunsysteem zeer sterk op mensen lijken. De huid bleek inderdaad te hechten en werd pas na 10 à 12 dagen afgestoten, wat dus ongeveer overeenkomt met wat je van normale donorhuid mag verwachten.

En er zit nog een extra voordeel aan. Als je het daarna een tweede keer probeert, dit keer met huid van een baviaan, is dat wéér iets nieuws voor het immuunsysteem. Zo win je nóg 12 dagen.

De auteurs staan klaar om het klinisch te testen. Wordt het een succes dan stellen ze voor om die minivarkentjes op grote schaal te gaan kweken als noodvoorziening voor militaire en civiele calamiteiten.

bron: Massachusetts General Hospital