Koffieroerhoutjes en instant-gelatinepudding zijn ideaal basismateriaal om scholieren interactief kennis te laten maken met microfluidics en labs-op-een-chip. Voor demonstraties tijdens open dagen is de methode ook zeer geschikt, zo melden Canadese onderzoekers in het zéér serieuze tijdscrift Analytical Chemistry.

De onderzoekers leenden houten roerdertjes bij een Starbucks-filiaal en legden daarmee het gewenste kanalenpatroon uit op een platte wegwerpschaal van piepschuim. Vervolgens bereidden ze de pudding uit Jell-O poeder (fabrikaat Kraft Foods) en een klein beetje extra gelatine.

De vloeibare pudding goten ze uit in het bord, dat ze daarna in de koelkast zetten totdat de gelatine helemaal was uitgehard. Vervolgens pelden ze de gelatinelaag in één stuk uit het bord en legden hem met de kanalen naar beneden in een platte aluminium pan. Tot slot prikten ze er met een limonaderietje de in- en uitlaatkanalen in.

Zo ontstaat een redelijk robuust gelatinelab-op-een-pan. De gelatine hecht voldoende aan het metaal om lekkage uit de kanalen te voorkomen, zolang je niet te veel druk op de vloeistof zet. En de pudding (speciaal de gele met citroensmaak) is doorzichtig genoeg om precies te kunnen zien wat er in de kanalen gebeurt.

De auteurs hebben het eerste prototype laten maken door twee 15-jarige scholieren. Iets jonger lukt waarschijnlijk ook nog wel.

De publicatie suggereert verschillende proefjes. Zo kun je het verband tussen vloeistofdruk en stromingssnelheid laten zien. Met gekleurde vloeistoffen kun je het verschil tussen laminaire en turbulente stroming (dus niet of wel mengen) laten zien, en een verband leggen met het Reynoldsgetal. En door pH-indicatorpapiertjes in de kanalen te leggen en zuren of basen te injecteren, kun je de basics van pH-meting demonstreren.

Maar het belangrijkste is uiteraard dat je het grote publiek kunt laten zien waar je vakgebied nou eigenlijk over gáát.

bron: American Chemical Society