Toedienen van luteoline in wateroplosbare nanodeeltjes maakt een effectievere behandeling van kanker mogelijk. Dit publiceren wetenschappers aan het Winship Kanker Instituut van de Emory Universiteit vandaag in het tijdschrift Cancer Prevention Research.
Van luteoline is al langer bekend dat het tegen kanker (en ontstekingen) werkt. Luteoline komt van nature voor in groentes zoals broccoli, selderij en artisjokken. De mate waarin het hierin voorkomt is echter te laag om effectief te zijn als behandeling. De onderzoekers maakten nanodeeltjes waarin luteoline zit. Deze is een polymeer bestaande uit het hydrofobe polymelkzuur (PLA) aan de binnenkant, gecopolymeriseerd met polyethyleenglycol (PEG). De PLA zorgt ervoor dat luteoline aan de binnenkant kan komen, terwijl de PEG het nanodeeltje wateroplosbaar houdt. Uit hetzelfde onderzoek bleek ook dat deze nanodeeltjes bij 37 °C inderdaad opgenomen werden door cellen.
Uit in vitro tests op menselijke tumorcellen bleek dat nano-Luteoline effectiever was in het tegengaan van de groei dan gewoon Luteoline. Ook bij in vivo experimenten op muizen met hoofd- en nekkanker bleek nano-Luteoline beter te werken.
De medewerkers van het Instituut verklaren dit door het hydrofobe karakter van luteoline. Het lost slechts weinig op in water en bereikt zo niet efficiënt de tumorcellen. Door het luteoline in te kapselen in een nanodeeltje omzeilen ze dit probleem, dat vaker voorkomt bij chemopreventieve middelen.
In het onderzoek bleek bij muizen 3.3 mg luteoline per kg lichaamsgewicht nodig te zijn. Dit zou inhouden dat een klein muisje van 50 gram, 220 kilo broccoli zou moeten eten. En dan hopen dat alle luteoline ook daadwerkelijk opgenomen wordt. Dan zijn de luteoline nanodeeltjes toch een stuk makkelijker.
Nog geen opmerkingen