Onderzoekers aan de Seoul National University, Korea, hebben met een mal van poreus aluminiumoxide polymere nanobuisjes gefabriceerd en die vervolgens gefunctionaliseerd.

De onderzoeksgroep onder leiding van Jyongsik Jang liet de nanobuisjes groeien op een poreus aluminium membraan, en controleerde zo hun structuur, diameter en dikte. Als monomeer gebruikten ze pyrrool-2-carbonzuur, zodat het polymeer automatisch functionele carbonzuurgroepen bevatte. Polymerisatie gebeurde met VDP, vapour deposition polymerisation.

Vervolgens zetten de onderzoekers er siliciumamine, Si-NH₂, nanodeeltjes aan als tweede functionele groep. Beide groepen vormen de basis voor binding van andere moleculen aan de nanobuisjes.

Het team heeft daarna een fluorescent label, pyreenazijnzuur, aan de aminegroepen gezet en een stuk ssDNA aan de carbonzuurgroepen. Dit stuk ssDNA herkent en bindt het BRCA1 tumor suppressor gen, waarin mutaties de kans op borstkanker vergroten. Toediening van de nanobuisjes aan borstkankercellen leidde tot binding aan het mutante gen.

Het oppervlak van de nanobuisjes is uitvoerig bestudeerd met TEM, transmission electron microscopy. Met een fluorescentie microscoop was men in staat het BRCA1 gen te visualiseren.

Het onderzoek is gepubliceerd in Advanced Functional Materials.

Bron: PhysOrg.com, 1 mei 2006