Wanneer selectie zijn werk heeft gedaan is er geen weg meer terug.

Onderzoekers aan de University of Oregon tonen aan dat de evolutionaire ontwikkeling van receptoren gepaard gaan met mutaties die omkeerbaarheid tegengaan. Het onderzoek is te vinden in Nature van 24 september.

Tijdens de studie werd specifiek gekeken naar de ontstaansgeschiedenis van de Glucocorticoid receptor (GR). Dit eiwit ontstond zo’n 400 miljoen jaar terug door 37 mutaties in een voorouder-receptor die naast cortisol ook gevoelig was voor aldosterone en deoxycorticosterone. Uit eerder onderzoek bleek dat 7 van deze mutaties effect hadden op de binding van cortisol. Wanneer deze mutaties werden teruggedraaid ontstond er echter geen werkende voorouder maar non-functioneel eiwit.

Uit verder onderzoek naar de kristalstructuur van de receptor kwamen nog eens 5 mutaties naar voren die niet direct effect hadden op de cortisolbinding. Wanneer ook deze werden teruggedraaid bleken de wetenschappers echter wel een werkende voorouder in handen te hebben. Doordat de 5 extra mutaties geen direct effect hebben op functionaliteit zijn ze immuun voor selectieve druk, en omdat zij wel nodig zijn voor het omgekeerd evolueren zal dit dus niet gebeuren. Bovendien kunnen de ze ook helemaal weg-muteren waardoor de brug voorgoed verbrand is. Deze mutaties lijken dus een soort vergrendeling van het evolutionaire pad. “De kans dat evolutie een stapje terug neemt is daarmee nihil,” zegt onderzoeksleider Joe Thornton.

Bron: Nature news