Dikkedarmkanker gaat samen met een zeer herkenbaar patroon van histon-eiwitten op het DNA van de aangetaste cellen. Die kun je zo gemakkelijk onderscheiden van gezonde cellen. En waarschijnlijk bevat dit epigenetische verschijnsel ook het antwoord op de vraag hoe darmkanker ontstaat, melden onderzoekers van de Case Western School of Medicine (VS) op de website van Science.

Tot nu toe zocht men de oorzaken van dikkedarmkanker vooral in het DNA zelf. Maar er zijn dusdanig veel genen bij betrokken en er kunnen zo veel mutaties een rol spelen, dat de wetenschap eigenlijk door de bomen het bos niet meer ziet. Temeer daar het patroon van die genetische afwijkingen bij elke tumor anders lijkt te zijn.

De nu gevonden epigenetische vingerafdruk lijkt veel eenduidiger. De histonen hechten zich aan DNA-fragmenten die tussen de genen zitten. Daardoor worden die genen aan- of uitgezet.

De onderzoekers hebben gekeken naar honderdduizenden van zulke ‘Variant Enhancer Loci’ (VEL’s), zoals ze de histon-hechtplekken noemen. Ze vergeleken daarbij DNA uit weefsel van darmtumoren in diverse stadia met DNA uit gezonde darmepitheelcellen.

Conclusie: enkele duizenden van die VEL’s vormen samen een patroon dat in alle darmkankermonsters heel herkenbaar terugkomt.

Het ligt dus voor de hand dat naast deze VEL’s de genen liggen die écht belangrijk zijn bij het ontstaan van darmkanker. De onderzoekers hebben tevens aangetoond dat veel genetische afwijkingen, waarvan bekend is dat ze de kans op darmkanker verhogen, midden in zo’n VEL liggen. Dat zal ook wel geen toeval zijn.

Het zou kunnen betekenen dat er iets aan die dikkedarmkanker valt te doen. Zoals bekend zijn mutaties in het DNA niet of nauwelijks terug te draaien. Met epigenetische verschijnselen moet dat in principe wèl kunnen, al weet nog niemand welke chemie je daarvoor nodig hebt.

bron: Case Western Reserve University