Een onderzoeksteam van de universiteit van North Carolina heeft een nanodeeltje ontwikkeld dat zich ontvouwt wanneer het in contact komt met ATP (adenosine-5’-trifosfaat). Ideaal, aangezien de concentratie ATP in cellen meestal vrij hoog is.

Ran Mo en zijn collega’s publiceerden hun bevindingen deze week in Nature Communications. Mo’s team ontwikkelde een nanodeeltje uit 27 baseparen waarin het doxorubicine in opgesloten kon worden. Aan het nanodeeltje koppelden de Amerikanen het glycosaminoglycaan hyaluron (hyaluronzuur). Hyaluron is een aptameer voor oppervlakte-eiwitten van bepaalde kankercellen. Wanneer een kankercel in aanraking komt met het hyaluron neemt dat het volledige nanodeeltje op.

Eenmaal in de cel komt het nanodeeltje in de ATP-rijke omgeving terecht. Hier valt het uiteen, waarbij het doxorubicine vrijkomt. Dit geneesmiddel richt zich vervolgens op de celkern.

In vitro was deze methode 3,6 keer zo effectief tegen menselijke MDA-MB-23 borstkankercellen. Ook in een proefdiermodel met muizen bleek de nieuwe techniek effectiever te zijn

Het team hoopt nu de methode nog verder te kunnen optimaliseren door de ATP-concentraties te beïnvloeden.