Die hfk’s zitten vooral als koudemiddel in koelinstallaties. Ooit vervingen ze daar chloorfluorkoolwaterstoffen (cfk’s) die funest bleken voor de ozonlaag. Hfk’s hebben dat nadeel niet, maar vanwege hun potentie als broeikasgas zijn ze inmiddels ook niet meer aanvaardbaar. Mede op initiatief van Guus Velders, hoogleraar aan de Universiteit Utrecht en senior wetenschapper bij het RIVM, is in 2016 in Kigali (Rwanda) afgesproken om op termijn de wereldwijde hfk-productie rigoureus te beperken ten gunste van milieuvriendelijke alternatieven.

De huidige publicatie steunt op productiegegevens en metingen van concentraties in de atmosfeer uit 2017-2019. De afspraken waren toen nog nergens van kracht, maar je ziet de emissies van met name R143a, een populaire hfk voor industriële koelinstallaties, nu al minder stijgen dan verwacht. Velders vermoedt dat het bedrijfsleven de bui ziet hangen en er niet meer in investeert. Dat de afspraken in een land als China pas veel later zullen ingaan dan bij ons, maakt niet eens veel uit: ‛Verschillende markten moeten bedienen is heel vervelend. Het is veel handiger als je dingen maakt die je kunt verkopen in de VS, in Europa, in Japan én in eigen land.’

Velders, G., et al. (2022) Atmospheric Chemistry and Physics,  doi: 10.5194/acp-22-6087-2022