Vermeer levert ‘poster girl’ voor lab-op-een-chiptechniek

Canadese onderzoekers hebben een manier bedacht om in vitro de eiwitpatronen te reproduceren, die je ook op het oppervlak van een cel in vivo aantreft. In het tijdschrift Lab on a Chip voorspellen ze een ‘major advance’ in de neurowetenschappen.

Om te laten zien waar de ‘laser-assisted protein adsorption by photobleaching’-techniek (LAPAP) toe in staat is hebben ze een reproductie gemaakt van Vermeers ‘Meisje met de paarlen oorring’, in 200 bij 293 pixels van fluorescerend eiwit. Elke pixel is 1,26 micrometer in het vierkant.

Bij LAPAP ga je uit van een glasplaatje dat is gecoat met runderserumalbumine (BSA). Daar gaat een oplossing van biotine-4-fluoresceïne (B4F) overheen. Onder invloed van blauw laserlicht (473 nm golflengte) vormt B4F radicalen die zich aan het BSA kunnen binden.

Hoeveel eiwitmoleculen op een bepaalde plek worden gebonden, hangt daarbij af van de totale hoeveelheid energie die je er in pompt, dus van de belichtingstijd en de intensiteit van de laser. Die belichting kun je voor elke pixel afzonderlijk instellen. Dat is handig wanneer je een Vermeer wilt reproduceren in een groot aantal groentinten, maar belangrijker is dat je zo ongekend gemakkelijk een eiwitgradiënt op een chip kunt tekenen.

Aan de gebonden B4F-moleculen kun je vervolgens streptavidine hechten. Dit molecuul werkt als ‘koppelstuk’ waaraan je de eiwitten kunt hechten die je eigenlijk wilt bestuderen. Die volgen dus keurig het oorspronkelijk met de laser aangebrachte patroon.

bron: University of Montreal