Niet alleen bij alzheimerpatiënten maar ook bij gezonde organismen vormen zich klonten onoplosbaar eiwit in de hersenen naarmate ze ouder worden. Die verrassende waarneming beschrijven onderzoekers van de University of California (San Francisco) in PLoS Biology.

Tot nu toe dacht men dat zulke klonten wél karakteristiek waren voor neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekten van Alzheimer en Huntington, en de spierziekte ALS. Maar het lijkt er nu op dat alleen de samenstelling van de klonten specifiek is voor deze ziektes. Het Amerikaanse onderzoek heeft betrekking op het rondwormpje C. elegans, maar er is geen enkele reden om aan te nemen dat het bij mensen anders werkt.

Het blijkt te gaan om ongeveer 700 verschillende proteïnen. Wanneer het wormpje jong is zijn ze oplosbaar, bij veroudering zijn ze het om onduidelijke redenen ineens niet meer. Van sommige van die eiwitten is bekend dat ze het verouderingsproces kunnen versnellen. Maar een direct verband tussen de vorming van eiwitklonten en de gezondheid van de wormpjes lijkt er niet te zijn.

Het is echter wel zo dat genetische modificaties die de activiteit van insuline en het hormoon IGF-1 reduceren, het klonterproces blijken af te remmen. Uitgerekend van deze modificaties is al langer bekend dat ze het leven van C. elegans behoorlijk verlengen.

Dat dergelijke eiwitten ook voorkomen in de amyloïde bèta-eiwitklonten in de hersenen van alzheimer- en huntingtonpatiënten, was al langer bekend. Tot nu toe werd aangenomen dat ze per ongeluk werden ingesloten in de amyloïde bèta. Nu blijkt dus dat ze van zichzelf ook onoplosbaar worden, en misschien zelfs essentieel zijn voor de vorming van de amyloïdeklonten.

Wat dan weer een geheel nieuwe manier zou kunnen opleveren om alzheimer aan te pakken.

bron: UCSF