Twentse onderzoekers bedenken slimme hechtingsmethode

Binnen het MESA+-instituut van de Universiteit Twente is een handige manier bedacht om de immobilisering van eiwitten op een chip in goede banen te leiden. Om te voorkomen dat de eiwitten ondersteboven op het oppervlak terecht komen, dekken ze de receptoren tijdelijk af met het kleine molecuul hexa(ethyleenglycol)mono(adamantylether). Het molecuul maakt alleen plaats voor een ‘linker’ waaraan het eiwit in de juiste stand vastzit, zo schrijven Jurriaan Huskens en zijn promovenda Manon Ludden in een publicatie op de website van Angewandte Chemie.

De ontdekking brengt het gebruik van zogeheten eiwitchips dichterbij. Dergelijke chips moeten in de toekomst een belangrijke rol gaan spelen in het proteomics-onderzoek.

De chips worden gecoat met beta-cyclodextrine. Het was altijd al de bedoeling dat eiwitten er via linkers aan zouden worden gekoppeld. In de praktijk blijken die eiwitten zich echter ook gemakkelijk rechtstreeks aan het cyclodextrine te hechten. Meestal gebeurt dat dan in een stand die de functionaliteit van het eiwit verloren laat gaan.

Hexa(ethyleenglycol)mono(adamantylether) maakt de cyclodextrine als het ware onzichtbaar voor de eiwitten. De adamantylgroep hecht zich aan het oppervlak en de ethyleenglycolstaarten houden het eiwit uit de buurt.

De gebruikte linkers beschikken eveneens over adamantylgroepen, die gemakkelijk stuivertje wisselen met de maskerende moleculen. De truc is om elk eiwit op de juiste plek te voorzien van een aantal naast elkaar liggende linkers te voorzien. Als die eenmaal met z’n allen gebonden zitten aan het cyclodextrine, is de kans erg klein dat het eiwit ooit nog los komt.

“Op die manier kunnen we veel complexere eiwitsystemen op een oppervlak zetten”, aldus Huskens. “We kunnen receptoren tijdelijk maskeren en de functionaliteit van de oppervlakken sterk vergroten. Ze zijn daardoor veel beter toepasbaar als universeel platform voor eiwitadsorptie.”

bron: Universiteit Twente