Nanodeeltjes gevuld met chemotherapie kunnen een tumor gemakkelijker vinden als daar al andere nanodeeltjes met een signaalfunctie in zitten. Bij muizen werkt het alvast fantastisch, zo melden MIT-onderzoekers in het jongste nummer van Nature Materials.

Sangeeta Bhatia en collega’s hebben er alvast de naam ‘systeemnanotechnologie’ voor bedacht. Ze voorspellen dat deze aanpak een nieuw paradigma in de kankerbestrijding wordt.

Ze dienden hun muizen eerst nanogoudstafjes met een polyethyleenglycolcoating toe. De ervaring leert dat die zich in de nauwe bloedvaatjes van een tumor ophopen.

Als tweede nanodeeltje dien je liposomen toe, gevuld met doxorubicine of een ander kankermedicijn. Die deeltjes voorzie je van een label dat zich hecht aan een enzym dat bij de bloedstolling is betrokken.

En dan zet je een gerichte infraroodbundel op de tumor. De nanogouddeeltjes worden daardoor relatief sterk opgewarmd, met als gevolg dat ze de bloedvaten beschadigen. Het natuurlijke bloedstollingsmechanisme treedt in werking, het enzym komt vrij en de liposomen worden vanzelf naar de tumor toe gelokt.

Volgens de onderzoekers kun je hierdoor 40 keer zo veel medicijn toedienen aan een tumor als wanneer je alleen maar liposomen zou gebruiken.

bron: C&EN