Leg een vloeistofdruppel op een verwarmingselementje in een siliciumchip, en je kunt temperatuurgevoelige chemie bedrijven op subnanoliterniveau. Handig om bijvoorbeeld het smeltpunt van DNA te bepalen, meldt PNAS.

Dat laatste is dan weer interessant omdat het smeltpunt mede door de basenvolgorde wordt bepaald.

De clou zit in het verwarmingselementje, dat als ‘microwave heater’ wordt omschreven maar meer weg lijkt te hebben van een mislukte transistor die door de druppel wordt kortgesloten. Je voedt hem dan weer wel met wisselspanning. Zolang al je druppels even groot zijn, weet je vrijwel exact hoe snel ze warmte verliezen aan de omringende buitenlucht, en dus ook hoe veel elektriciteit je moet toevoeren om ze continu op de gewenste temperatuur te houden.

Wat er in de druppel gebeurt, houd je vervolgens bij door je reactant(en) een of meer fluorescente groepen mee te geven die licht gaan geven zodra er iets gebeurt. In PNAS worden bijvoorbeeld zogeheten FRET-proefjes (fluorescence resonance energy transfer) met DNA beschreven, één van de manieren om het bovenvermelde ‘smeltpunt’ te bepalen.

Volgens de uitvinders, Rashid Bashir en collega’s van de University of Illinois, zijn de mogelijkheden eindeloos. Je kunt bijvoorbeeld denken aan een array-chip waar een groot aantal druppeltjes tegelijk op gaan die je vervolgens allemaal afzonderlijk kunt verwarmen.

bron: University of Illinois at Urbana-Champaign