Verpakt in siliciumoxide blijft DNA minstens tweeduizend jaar goed. Dat opent perspectieven voor langetermijnopslag van digitale informatie, stelden Zwitserse onderzoekers tijdens het herfstcongres van de American Chemical Society in Boston.

Ze denken dan niet zozeer aan genetische data als wel aan ‘gewone’ nullen en enen die je naar nucleotiden in een volledig synthetische DNA-keten vertaalt.

Het grote voordeel zou zijn dat je in één gram DNA minstens 700 terabyte kwijt kunt, en in theorie nog vele malen meer. De huidige harde schijven komen niet verder dan een paar terabyte en gaan bovendien maar enkele tientallen jaren mee.

Dat DNA veel langer mee kán gaan had de opheldering van het genoom van de mammoet al afdoende bewezen. Maar aan de ETH in Zürich denken ze nu een methode te hebben gevonden die het garandeert, in de vorm van die siliciumoxidebolletjes waar een met DNA geladen druppel vloeistof in past. Ze hebben ze gedurende een week bewaard bij 70 graden Celsius, wat equivalent zou moeten zijn met tweeduizend jaar bij 10 graden. Na afloop bleek de code nog foutloos af te lezen.

Als testcode gebruikten ze overigens de methode van Archimedes om het getal pi te berekenen, en de oprichtingsakte van de Zwitserse federatie uit 1291. Ze werden gecodeerd met een zogeheten Reed-Solomoncode, die fouten tot op zekere hoogte zelf corrigeert en ook bij huidige data-opslagsystemen vaak wordt toegepast. Vervolgens werden ze vertaald naar 4.991 sequenties van elk 117 basenparen - langere stukken zijn lastiger te synthetiseren.

De Zwitsers denken nu na over een soort inhoudsopgave, zodat je niet telkens ál het DNA in zo’n microcapsule hoeft te sequensen als je maar één stukje informatie nodig hebt.

bron: Tweakers.net