DNA-ketens kunnen nanogouddeeltjes in een bepaalde, goed gedefinieerde vorm laten uitkristalliseren. Dat schrijven Yi Lu en collega’s van de University of Illinois in Angewandte Chemie, met de aantekening dat ze zelf ook nog niet snappen hoe het kan.

Zulke gouddeetjes ontstaan wanneer je een oplossing van goudionen ‘inzaait’met kleine vaste fragmentjes. Als je verder niets doet, krijgen zulke deeltjes de vorm van een prisma.

Maar wanneer je aan die vaste deeltjes enkelstrengs DNA-fragmenten toevoegt voordat je de oplossing er bij doet, levert dat vormen op die afhankelijk zijn van de DNA-sequentie. Bestaan de strengen alleen uit adenine, dan worden het bolletjes. Cytosinestrengen leveren platte schijfjes op. Met guanine kijg je zeshoeken en met thymine Davidssterren.

Is je DNA een copolymeer van twee verschillende basen, dan gaan die elkaar óf versterken óf tegenwerken en krijg je dus allerlei tussenvormen.

Hoe de onderzoekers ooit op het bizarre idee zijn gekomen om dit uit te proberen is niet duidelijk. Het zal wel vrijdagmiddag zijn geweest. Maar gezien het feit dat de eigenschappen van nanodeeltjes van sterk afhankelijk zijn van de vorm, zou het een uiterst nuttige ontdekking kunnen zijn.

Nu nog uitvinden hoe het precies komt dat die vormen ontstaan.

bron: University of Illinois at Urbana-Champaign