Tumorcellen laten afwijkingen in genetische expressie zien die verrassend sterk overeenkomen met wat je ziet bij metabole problemen zoals obesitas, en bij hart- en vaatziektes zoals atherosclerose. Sommige medicijnen tegen laatstgenoemde aandoeningen zouden dus ook wel eens kunnen werken tegen kanker. En in vitro klopt dat nog ook, zo melden Kevin Struhl (Harvard Medical School) en collega’s in het tijdschrift Cancer Cell.

Als Struhl gelijk heeft, dan zijn al die ziektes in wezen verschillende uitingsvormen van verstoringen in dezelfde moleculaire mechanismes. Of je kanker of een infarct krijgt, zou dan vooral afhangen van de vraag in welk celtype die verstoring optreedt.

Hetgeen een dusdanig revolutionair idee is, dat het twee jaar heeft gekost om het überhaupt gepubliceerd te krijgen.

Struhls onderzoek begon met het in kaart bengen van de verschillen in genetische expressie tussen gezond weefsel en tumorweefsel. Daartoe nam hij twee kweekjes van melkklierepitheelcellen uit hetzelfde individu, en infecteerde één daarvan met een oncoproteïne.

Zo’n proef levert expressieverschillen in duizenden genen op, en je komt er nooit achter welke daarvan écht belangrijk zijn. Vandaar dat dezelfde proef nog eens werd overgedaan met een ander type cellen, namelijk fibroblasten. Slechts 343 genen bleken bij allebei de experimenten afwijkingen te vertonen, en dat is een hoeveelheid die enigszins valt te overzien.

Tot Struhls grote verrassing bleken bj die 343 genen heel veel exemplaren te zitten die eerder in verband zijn gebracht met ontstekingen en vetmetabolisme.

Voor de zekerheid heeft hij 11 van die genen nader onderzocht door ze een voor een uit te schakelen. 7 van de 11 bleken inderdaad belangrijk voor de ontwikkeling van tumoren.

Vervolgens zijn nog wat proefjes gedaan met 13 bestaande geneesmiddelen waaronder metformin (ter behandeling van diabetes), celecoxib (tegen artritis) en simvastatin (tegen atherosclerose). In vitro bleken 11 van de 13 inderdaad de groei van tumorweefsel af te remmen, en soms nog behoorlijk goed ook.

bron: The Scientist