In de VS is een spotgoedkope manier bedacht om levende cellen te printen met een inkjetprinter. Dat hun celmembranen daarbij lek raken is alleen maar goed, meldt het Journal of Visualized Experiments.

Dat laatste zit hem dan in het feit dat je door de gaten allerlei moleculen naar binnen kunt sluizen die de porie-eiwitten van het membraan anders nooit zouden doorlaten. Bijvoorbeeld iets fluorescents dat de hele cel groen laat oplichten voor de foto. Na een paar uur trekken de membranen vanzelf weer dicht, dus kwaad kan het kennelijk niet.

Volgens Delphine Dean en collega’s (Clemson University) kun je er het beste een wat oudere inkjetprinter voor nemen. Zelf kozen ze voor een HP Deskjet 500. Vroeger waren de gaatjes in de spuitkop wat groter dan nu (het inktverbruik was dan ook veel hoger), en dat verkleint de kans op verstoppingen.

Bovendien zijn de oudere modellen wat gemakkelijker om te bouwen, vooral omdat er meestal nog een mechanische papiersensor in zit die zich gemakkelijker laat foppen dan een optische. Het is namelijk de bedoeling om niet op papier te printen, maar op microscoopglaasjes.

Wat je vervolgens doet is de inktcartridge openmaken, uitspoelen en vullen met de celsuspensie (eiwitsuspensie kan ook) die je wilt printen. Je trekt de draden van het papiervoedingsmechanisme los en verwijdert de onderdelen die in de weg zitten. In plaats daarvan plaats je een blok piepschuim waar je je microscoopglaasjes op legt. De hoogte stel je zo in dat de printkop er precies overheen scheert.

En dan maar printen. De bedrukte glaasjes leg je eerst een half uur in de incubator om de cellen de kans te geven zich te hechten. Daarna kun je ze met andere vloeistoffen gaan bewerken.

bron: JoVE