Voor drie cent maak je van siliconenkit een lensje dat je smartphone omtovert in een microscoop. Kwestie van slim spelen met polymerisatiesnelheden en vloeistofeigenschappen, schrijven onderzoekers van de University of Houston in het Journal of Biomedical Optics.

Het idee is simpelweg om vloeibaar polydimethylsiloxaan (PDMS) op een verwarmde metalen plaat te druppelen. Normaal gesproken zou de vloeistof dan over de hele plaat heen lopen, maar de warmte versnelt het uithardingsproces dusdanig dat de druppels daar niet de kans voor krijgen.

Voordat ze stollen, zakken ze nog wel een beetje uit. Het volume per druppel en de temperatuur van de plaat bepalen samen de uiteindelijke deformatie, en dus ook de vorm van de gestolde druppel. En daarmee dus ook de vergroting wanneer je die druppel als lens gebruikt.

De onderzoekers genereren de druppels via een omgebouwd zuigerpompje met computerbesturing, dat ze optimistisch omschrijven als ‘inkjet’. Ze claimen dat er minder dan 5 % spreiding in de afmetingen van de druppels zit. Je kunt die druppels vervolgens gewoon op de lens van je mobieltje plakken; PDMS is kleverig genoeg om minstens een half uur vast te blijven zitten.

De auteurs schatten dat de vergroting ongeveer 120 X bedraagt, bij een resolutie van één micrometer. Dat is genoeg om bijvoorbeeld afzonderlijke huidcellen te zien.

De biologieles is een voor de hand liggende toepassing: die kids hebben toch allemaal al een smartphone, en dankzij de lensjes hoeft de school niet meer in serieuze microscopen te investeren…

bron: University of Houston