Museumobjecten lijken gemaakt voor de eeuwigheid, maar in werkelijkheid veranderen ze constant. Vooral olieverfschilderijen zijn complexe systemen die onderhevig zijn aan allerlei chemische en fysische processen. Die voltrekken zich onzichtbaar voor het menselijke oog binnen in de verflagen, maar zorgen er- voor dat het uiterlijk van schilderijen langzaam maar onherroepelijk verandert. Restauratoren moeten die verouderingsproces- sen proberen te begrijpen om de gevolgen ervan te kunnen behandelen en om te proberen nog actief verval te vertragen of te stoppen. Hoe heeft het schilderij er oorspronkelijk uitgezien en welke materialen heeft de kunstenaar gebruikt? Hoe is het schilderij in de loop der tijd veranderd en hoe zal het in de toe- komst nog verder veranderen?

Door geavanceerde onderzoeks- methodes, computermodellering en laboratoriumexperimenten kunnen onderzoekers steeds beter antwoord geven op die vragen. Zo zijn restauratoren steeds beter in staat onderbouwde beslissingen te nemen over hoe zij uniek cultureel erfgoed het best kunnen behouden voor toekomstige generaties.