Het wrak van de Titanic is een broedplaats voor nog onbekende micro-organismen. Eén zo’n beestje mag echter alvast een naam hebben: Halomonas titanicae. Dat claimen althans Spaanse en Canadese onderzoekers in het International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology.

De onderzoekers claimen dat H. titanicae waarschijnlijk een nuttige functie vervult bij het opruimen van scheepswrakken, afgeschreven boorplatforms en ander oud ijzer op de zeebodem. Maar ze waarschuwen dat zulke bacteriën wellicht óók ijzer aanvreten dat nog in gebruik is, zoals olie- en gaspijpleidingen. In het laatste geval is het misschien nuttig om een coating te verzinnen die het proces tegenhoudt.

De bacterie is geïsoleerd uit een roestpegel (‘rusticle’) die in 1991 door een robotonderzeeër naar boven is gehaald. Die roestpegels zien er uit als ijspegels maar ze zijn opgebouwd uit zeer poreus ijzeroxide, met een veelvoud van bacteriën en schimmels in de poriën. Het wrak van de Titanic, dat sinds 1912 op 3,8 km diepte ligt te vergaan, zit er vol mee.

De nu ontdekte bacterie groeit het beste bij een watertemperatuur van 30-37 °C, een pH van 7,0 tot 7,5 en een zoutgehalte van 2 tot 8 procent NaCl. Dat laatste kwalificeert haar als een zoutminnende soort. Analyse van DNA en RNA heeft uitgewezen dat ze het meeste weg heeft van een Halomonas, maar niet overeen komt met reeds beschreven Halomonas-soorten. Vandaar het voorstel om er een nieuwe soort van te maken.

Hoe H. titanicae precies samenwerkt met de overige soorten in de roestpegels, hoe ze die roestpegels precies opbouwen en hoe ze daartoe de corrosie van het ijzer van het wrak versnellen, is nog een raadsel.

bron: Society for General Microbiology