En wat als onze darmen lijm gebruiken om selectief de beste componenten van hun darmflora vast te houden? Met antilichamen als lijm zou het kunnen, suggereren onderzoekers van de University of Oxford en het Sloan Kettering Institute in New York.

In het tijdschrift Cell Host & Microbe lanceerden ze zojuist de hypothese dat naast die antilichamen (type immunoglobuline A, IgA) ook de suikerketens (glycanen) in de slijmlaag op de darmwand betrokken zouden kunnen zijn bij dit mechanisme. Zowel IgA als die glycanen worden aangemaakt door de epitheelcellen in de darmwand, en allebei kunnen ze zo worden uitgevoerd dat ze specifiek hechten aan bepaalde bacteriesoorten.

Het slijm heeft daarbij als extra voordeel dat het de darmcellen een keuzemogelijkheid geeft. Bij lage slijmproductie blijven vooral de meest plakkerige bacteriën achter op de darmwand, maar bij hoge productie worden die met slijm en al de darmen uit gespoeld en blijven juist de minder kleverige soorten achter.

De auteurs zijn nog niet verder gekomen dan een computermodel dat bevestigt dat het zo zou kunnen werken. Maar het lijkt logisch dat er inderdaad zo’n mechanisme bestaat. Zo niet, dan zouden de darmen immers vooral de bacteriën overhouden die het hardste groeien en/of van zichzelf het meest kleverig zijn, en dat hoeven niet per se de meest gewenste soorten te zijn.

Het kleefmechanisme zou tevens de mogelijkheid bieden om soorten vast te houden die even wat minder hard groeien wegens tijdelijk gebrek aan bepaalde voedingsstoffen in het eten.

Gezocht: iemand die het experimenteel weet te bewijzen.

bron: University of Oxford