Er bestaat maar één soort reuzeninktvis. Tenzij het toeval is wanneer je weefselmonsters van 43 exemplaren sequenst en overal precies hetzelfde mitochondriale DNA in blijkt te zitten, zo valt te lezen in Proceedings of the Royal Society B.

De genetische variatie is zelfs zo klein dat je zou vermoeden dat al die reuzeninktvissen (Architeuthis sp.) tot één en dezelfde populatie behoren. En dat terwijl deze dieren in vrijwel alle oceanen voor lijken te komen, en qua grootte en proporties zo veel verschillen vertonen dat eerdere onderzoekers gokten op het bestaan van een stuk of acht verschillende soorten.

Het probleem met die inktvissen is vooral dat ze zo diep zitten dat er vrijwel nooit eentje naar boven komt. Er bestaan berichten dat ze tot 50 meter lang kunnen worden, al lijkt een gemiddelde van 18 meter dichter bij de waarheid te zitten. Verder is eigenlijk alleen bekend dat ze veel worden gegeten door potvissen, voor zover bekend de enige dieren die groot genoeg zijn én diep genoeg kunnen duiken om ze te pakken te krijgen.

Een internationaal team heeft nu 43 monsters bij elkaar gezocht van reuzeninktvissen die ooit zijn aangespoeld, in een net verstrikt zijn geraakt of in de maag van een dode potvis werden aangetroffen. Al het mitochondriale DNA dat ze konden vinden, haalden ze door de sequenser. En tot verbazing van alle betrokkenen bleek de genetische variatie vele malen kleiner dan verwacht.

De voor de hand liggende verklaring is dat reuzeninktvissen onder water zeer grote afstanden afleggen. Gesuggereerd wordt al dat ze zich wellicht als larven laten meevoeren door de oceaanstromingen en pas na zeer lange tijd, als ze de hele wereld al zijn rondgespoeld, een plekje kiezen om volwassen te worden en zich voort te planten.

Maar het zou ook nog kunnen dat er vroeger veel minder reuzeninktvissen waren en dat één van de populaties zeer recent is geëxplodeerd, bijvoorbeeld wegens gebrek aan potvissen.

bron: BBC News