In Zürich is octrooi aangevraagd op een aangroeiwerende coating die zowel op glas hecht als op metaal. En als je eens iets anders wilt, passen er in principe zo veel verschillende zijketens op dat de vergelijking met een Zwitsers zakmes zich opdringt, meldt ETH-onderzoeker Nicholas Spencer in Macromolecular Rapid Communications.

Als basis gebruikt hij een polymeer van pentafluorfenylacrylaat, dat hij achteraf modificeert door de pentafluorfenylgroepen te vervangen door andere zijketens. Bij het prototype-zakmes zijn het een stuk of vier verschillende: polyethyleenglycol dat eiwitten (dus aangroei) afstoot, en een mix van amines, silanen en catecholen voor de hechting.

Het idee is dan dat de catecholen zich covalent kunnen binden aan oxides vanijzer en andere overgangsmetalen; Spencer probeerde het met succes met TiO₂. Silanen hechten zich covalent aan SiO₂ (dus glas) en de amines lijken vooral te moeten compenseren voor de negatieve lading van de rest. Wil je een ondergrond coaten die op een andere manier reageert, dan kun je de zijgroepen daar aan aanpassen.

In alle gevallen doet een deel van de zijgroepen dus niets en bepaalt de ondergrond welke dat zijn. Het idee is dat dit geen bezwaar is omdat er altijd genoeg groepen tegeljk actief zijn.

Volgens Spencer is de coating heel gemakkelijk aan te brengen: de ondergrond er in dompelen en achteraf de overmaat wegspoelen is genoeg. Na droging blijkt de laag goed bestand tegen zuren, basen, hoge zoutconcentraties en zeep.

Een ETH-spinoff genaamd SuSoS wil de coating op de markt brengen. In eerste instantie wordt gedacht aan hoogweaardige biomedische toepassingen zoals sensoren en implantaten. Schepen coaten kan uiteraard ook maar lijkt aan de dure kant.

bron: ETH, TW