Minstens twee geneesmiddelen zijn eenvoudig om te kristalliseren naar een beter verkoopbare vorm door blootstelling aan koolstofdioxide onder druk. Aldus chemici van de University of Missouri, die zelf ook nog niet snappen hoe het werkt.

In JACS melden Jerry Atwood en collega’s dat ze het antibioticum clarithromycine op deze manier in één stap hebben ontdaan van oplosmiddel én omgewerkt naar een thermodynamisch stabiele kristalvorm. Dat kostte 4 uur bij kamertemperatuur en 24 bar. Het proces, dat nu in de industrie gebruikelijk is, kost 18 uur bij 110 graden Celsius.

Ook lukte het om de maagzuurremmer lansoprazol om te zetten van een ethanolhydraat naar een oplosmiddelvrije vorm, zonder dat het molecuul uit elkaar viel.

Voor de hand zou liggen dat het CO₂ superkritisch is en de kristallen er gewoon in oplossen. Alleen liggen de gebruikte drukken en temperaturen ruim beneden het kritische punt van CO₂, dus dát kan de verklaring niet zijn. Atwood kan zich voorstellen dat de CO₂-moleculen in het kristalrooster dringen en daar de omzetting als het ware ‘smeren’, maar dat is voorlopig niet meer dan een boterzachte hypothese.

Of het trucje breder toepasbaar is, wordt nog uitgezocht.

bron: C&EN