Hoe meer referenties je onderaan je publicatie zet, hoe vaker je vervolgens zelf wordt geciteerd. Voor Science is dat verband alvast wetenschappelijk aangetoond en voor Nature zal het wel niet anders zijn, zo stelt sociaal psycholoog Gregory Webster (University of Florida).

Tijdens een congres in Californië vertelde Webster onlangs hoe hij alle 53.894 artikelen, die tussen 1901 en 2000 in Science verschenen, uit de Web of Science-database heeft gevist. Daarbij zette hij het aantal referenties per publicatie uit tegen het aantal keren dat die publicatie zelf werd geciteerd.

De variatie in het aantal citaties bleek voor ongeveer de helft te kunnen worden verklaard uit de lengte van de referentielijst. En dat wordt steeds erger: bij de meest recente artikelen was het verband drie keer zo sterk als in het begin van de vorige eeuw.

Opvallend is ook dat het effect bij overzichtsartikelen iets minder groot is dan bij ‘gewone’ wetenschappelijke publicaties, terwijl je eerder het omgekeerde zou verwachten.

Eerder stelde Webster een vergelijkbaar verband (zij het iets minder sterk) vast bij twee topbladen uit zijn eigen vakgebied. Met Nature is hij nog bezig.

Ook wil hij onderzoekers gaan ondervragen over hun gewoontes op citatiegebied. Hij vermoedt dat er wel iets zal spelen in de trant van ‘elkaar een plezier doen’ maar kan dat nog niet bewijzen.

bron: naturenews