Duitse onderzoekers hebben het wiel opnieuw uitgevonden. Ze synthetiseerden een plat, bijna rond molecuul dat 1.878 koolstofatomen en 2.682 waterstofatomen bevat. De diameter is maar liefst 12 nanometer, meldt JACS.

De naaf van het wiel bestaat uit een benzeenring met zes fenylringen er omheen. Zowel de spaken als de velg zijn opgebouwd uit fenyleen-ethynyleen-butadiynyleen-oligomeren. Aan de buitenkant zitten 96 dodecyl-zijketens die zorgen voor compatibiliteit met organische oplosmiddelen.

Met scanning tunneling microscopy (STM) hebben Sigurd Höger en collega’s van de universiteit van Bonn kunnen vaststellen dat het resultaat er inderdaad zo uitziet als de bouwtekening, en dat de C₁₈₇₈H₂₆₈₂-wielen in staat zijn om op een plat oppervlak een honingraatachtig 2D-mozaïekje te vormen.

Tegenover C&EN geeft Höger toe dat de synthese waarschijnlijk veel te duur is om aan commerciële toepassingen te denken. Maar hij kan zich wel voorstellen dat je fullereenbollen kunt vastklemmen tussen de spaken, om die wat gemakkelijker te kunnen uittesten als elektronenvangers in organische zonnecellen.

De synthese van nóg grotere wielen, denk aan 20 nm diameter, moet volgens C&EN wachten totdat Höger zowel een geldschieter als een promovendus zo gek weet te krijgen. Voor de rest van de chemische monstertruck schijnt hij nog helemaal geen plannen te hebben. Misschien een idee voor Ben Feringa?

bron: C&EN