In Polen is bedacht hoe je databits opslaat in chemische klokreacties. Noem ze dan dus maar ‘chits’, stellen Konrad Gizynski en Jerzy Gorecki.

In Physical Chemistry Chemical Physics onthulden ze onlangs hun chemische geheugen. Het werkt met een zogeheten Belousov-Zhabotinskyreactie, afgekort BZ, een klassiek voorbeeld van een oscillerende reactie die honderden keren tussen twee eindtoestanden (en dus twee kleurtjes) heen en weer kan schakelen tot zijn reactanten zijn verbruikt. In dit geval voeg je er een rutheniumkatalysator aan toe, die de oscillaties tijdelijk stilzet wanneer je er een blauwe lamp op zet.

Het idee is nu om een emulsie te maken van druppeltjes BZ-reagentia in decaan. Je stabiliseert ze met een lipidenlaagje. Als je twee van die druppeltjes tegen elkaar schuift, laten die laagjes sporen van de reagentia door en gaan de oscillaties elkaar beïnvloeden.

Wat je vervolgens ziet is dat de oscillatiefrequenties, die normaal gesproken per druppel verschillen, worden gesynchroniseerd. De druppeltjes blijven echter wel uit fase.

Zo’n systeem met twee druppeltjes is niet stabiel genoeg om er veel aan te hebben. Maar leg je drie druppeltjes in een kring, dan gaan de oscillaties de ronde doen, en dat kan zowel links- als rechtsom. Zo krijg je twee stabiele situaties die goed van elkaar zijn te onderscheiden. Met andere woorden: een éénbits-dataopslag. Linksom is 0, rechtsom 1 of omgekeerd.

En die draairichting kun je instellen door elk druppeltje boven het uiteinde van een glasvezelkabel te laten drijven en ze met blauw licht in een bepaalde volgorde aan en uit te zetten.

Voorlopig is het niet meer dan een proof of principle. We weten nu dat een chemische computer mogelijk is maar of hij er ooit komt en zo ja, wanneer, is de grote vraag.

bron: Polish Academy of Sciences