Kunststofadditieven sturen biochemische proeven in de war

Experimenten in lifescience-labs worden al jaren stelselmatig verpest door kunststof wegwerpreageerbuisjes en pipetpuntjes. Er lekken namelijk additieven uit de kunststof die de activiteit van enzymen sterk beïnvloeden, zo stellen Canadese onderzoekers in Science.

Auteur Andrew Holt (University of Alberta, Edmonton) vermoedt dat heel wat publicaties hierdoor gegevens bevatten die gewoon niet kloppen, al heeft hij er nog geen een kunnen vinden waarbij dat glashard aantoonbaar is.

Het probleem is vergelijkbaar met de heisa die de afgelopen maanden is ontstaan rond bisfenol A in babymelkflessen. Alleen gaat het dit keer om heel andere stoffen. Het betreft additieven die door fabrikanten aan de ruwe kunststof worden toegevoegd teneinde de eigenschappen te verbeteren en/of de verwerkbaarheid te verhogen.

Holt werd argwanend toen experimenten met het enzym monoamineoxidase-B (MAO-B) totaal niet reproduceerbaar bleken. Nader onderzoek van de gebruikte wegwerp-centrifugebuisjes leerde dat water, dat een tijdje in zo’n buisje had gezeten, de werking van MAO-B kon remmen.

Via massaspectrometrie konden in dat water twee kunststof additieven worden aangetoond: di (2-hydroxyethyl)methyldodecylammonium (DiHEMDA, een biocide) en 9-octadecenamide (oleamide, een ‘slip agent’ dat het oppervlak gladder maakt en zo statische oplading voorkomt). Beide stoffen blijken inderdaad MAO-B-inhibitoren te zijn. Van oleamide is zelfs bekend dat het een endogeen signaalmolecuul is.

Ook uit pipetteertips bleken tijdens experimenten ongewenste stoffen te kunnen worden geëxtraheerd, al ging dat een stuk minder snel. En het is zelfs aangetoond dat 96-well microtiterplaten de activiteit van MAO-B kunnen verhógen.

De schadelijke effecten lijken niet gebonden te zijn aan één bepaald merk. Vermoedelijk kopen producenten van wegwerp-labgerief hun plastics allemaal in bij dezelfde kunststoffabrikanten.

bron: naturenews, NewScientist.com