Een veelbelovend kankermedicijn is bijna in de prullenmand beland door een foute inschatting van de molecuulstructuur. De werkzame vorm is een ánder isomeer, schrijven onderzoekers van het Scripps-instituut deze week in Angewandte Chemie.

Kim Janda en collega’s kwamen er achter toen ze het vorig jaar in Science Translational Medicine gepresenteerde molecuul exact volgens de instructies namaakten in het lab, en merkten dat het in een petrischaaltje totaal niet deed wat het moest doen. Een monster uit het lab van de ontdekkers werkte wél, dus ergens moest er iets niet kloppen.

Het molecuul in kwestie heet TIC10, wat staat voor TRAIL-inducing compound nummer 10. Het is een imidazolinopyrimidinon, afkomstig uit een stoffenbibliotheek van het National Cancer Institute. Tijdens high-throughputexperimenten kwam het bovendrijven als middel om de expressie te bevorderen van tumor necrosis factor-related apoptosis-inducing ligand (TRAIL), een natuurlijk cytokine-eiwit dat tumorcellen laat afsterven terwijl het gezonde cellen grotendeels ongemoeid laat. Bij muizen werkte TIC10 alvast verrassend goed.

Alleen gaf die bibliotheek er kennelijk niet de exacte molecuulstructuren bij. De publicatie in Science Translational Medicine bevatte een weergave van wat het waarschijnlijk was - en die aanname zat er dus subtiel naast.

Achteraf moet je ook toegeven dat de foute en de goede structuur dusdanig op elkaar lijken dat je met standaard massaspectrometrie echt niet ziet. De groep van Janda is maanden bezig geweest om de ware structuur van TIC10 te achterhalen.

Het goede nieuws is dat het correcte molecuul in de praktijk gemakkelijker is te synthetiseren dan het verkeerde. Janda en collega’s leggen nu een voorraadje aan om het grondig te kunnen uitproberen.

bron: Scripps Research Institute