Ontstekingssignaaleiwit P2X7 speelt een belangrijke rol bij het initiëren van bloedstolling , zo melden onderzoekers van Scripps Research Institute in Californië. Het eiwit, aanwezig op immuuncellen en vaatwandcellen, biedt nieuwe mogelijkheden om zowel ontstekingen als ongecontroleerde bloedklontering te reguleren.

Bekend is dat P2X7 een belangrijk ontstekingssignaal is en ontstekingscellen aantrekt. Zo komt het hoog tot expressie tijdens bloedvergiftiging ofwel sepsis. Ongecontroleerde stollingsreacties zijn ook kenmerkend voor sepsis. Een verband tussen P2X7-expressie en bloedklontering was tot nu toe nog niet aangetoond.

In de studie, gepubliceerd in Journal of Clinical Investigation, kregen muizen een stollingsstof ingespoten: FeCl₃. Dit leidde tot vorming van bloedstolsels bij controlemuizen maar niet bij P2X7 deficiënte muizen. Bovendien veroorzaakte de P2X7-deficiëntie geen interne bloedingen.

Bloedstolling wordt normaal nauw gereguleerd door verschillende stollings- en antistollingsfactoren in het bloed.

Geactiveerde immuuncellen en beschadigde vaatwandcellen stimuleren de stollingsfactoren. Als die factoren de overhand hebben, ontstaat er een bloedstolsel: een trombus. Dit is goed om een gat in de vaatwand te dichten en bloedingen te voorkomen. Gevaarlijk is het wanneer zo’n stolsel in de bloedcirculatie belandt en vast komt te zitten in smalle vaten van het hart of de hersenen. Dit leidt namelijk tot een infarct.

Huidige antistollingsmedicatie, bloedverdunners, remmen de bloedstollingsreacties en voorkomen zo infarcten. Het nadeel van deze middelen is dat het het risico op interne bloedingen vergroot. Bloedingen in de hersenen zijn vaak fataal.

Omdat de uitschakeling van P2X7 in de muizen niet leidde tot bloedingen vormt het een zeer interessant doelwit voor de ontwikkeling van een nieuwe bloedverdunner, aldus hoofdonderzoeker Wolfram Ruf.

Bron: JCI